شما حتما تا بحال مه را دیده اید و یا حتی در آن رانندگی کرده اید؟این پوشش سفید که مانع دید ما می شود و باعث می شود در جاده ها تصادفات بیشتر شود ولی اگر این پوشش سفید را دیده باشید حتما رطوبتی هم بر روی دستان خود احساس کرده اید که بسیار آرامش بخش است؟ولی آیا تابحال برایتان سوال نبوده که این پوشش سفید یا به اصطلاح مه از کجا می آید و چگونه تشکیل می شود؟
در واقع مه همان ابری است که در سطح زمین تشکیل شده باشد و از لحاظ شکل گیری نیز روشهای مختلفی برای تشکیل دارد. اما به طور کلی برای تشکیل مه در یک منطقه رطوبت بالا مورد نیاز است.
حال میرویم سراغ روش متفاوت تشکیل مه:
مه تابشی:
در این نوع از مه شما به یک توده هوای مرطوب نیاز دارید که در مجاورت یک بستر سرد قرار بگیرد. بستر سرد می تواند یک زمین پوشیده از برف و یخ باشد یا سطح یک اقیانوس سرد باشد یا صرفا سطح یک زمین بسیار سرد باشد.
توده هوای مرطوب در مجاورت این بستر سرد به تدریج سرد شده و دمای آن تا حد دمای اشباع پایین می آید و باعث تشکیل مه می شود. اگر بستر شما سطح یک اقیانوس باشد و یا در مجاورت یک منبع رطوبت مانند دریاچه و یا رودخانه و یا حتی یک بستر برفی قرار داشته باشد تزریق رطوبت به این توده هوا به تشکیل مه کمک خواهد کرد. همچنین وجود ناخالصی های جاذب رطوبت در این توده هوا و در تمام انواع مه ها به تشکیل مه کمک قابل توجهی خواهد کرد.
مه وزشی:
در این نوع از مه شما یک توده هوای سرد دارید که از یک سطح مرطوب عبور می کند و رطوبت را به خود جذب کرده و اشباع می شود. این نوع از مه بیشتر روی دریاچه ها و دریاها و مناطق مجاور آنها تشکیل می شود. وقتی یک توده هوای سرد به کمک وزش باد از روی یک سطح مرطوب عبور می کند بخار آب حاصل از این بستر مرطوب جذب توده هوا می شود و از آنجایی که هوای سرد پذیرش رطوبت پایینی دارد به سرعت اشباع شده و مه ایجاد می شود. در این نوع از مه وزش باد ملایم یک عامل اساسی به شمار می آید و به همین دلیل آنرا مه وزشی نامیده اند. وزش باد شدید باعث اختلاط هوای اشباع و غیر اشباع شده و مانع از تشکیل مه خواهد شد.
مه کوهستانی:
زمانی که یک توده هوای مرطوب به کمک باد و جریانات بالا سو در دامنه ارتفاعات به بالا رانده می شود به تدریج دمای آن کاهش یافته و به حالت اشباع می رسد و مه تشکیل می شود که این مه در ارتفاعات پایین تر به صورت ابرهایی که دامنه و قله کوه را پوشانده اند دیده می شود.
به طور کلی زمانی که سه شرط اصلی رطوبت، سرما و هسته های جاذب رطوبت در مجاورت سطح زمین فراهم شود زمینه برای ایجاد مه فراهم است.
به طور کلی، مه هایی که بر فراز شهرها پدید می آیند از مه روستاها ضخیم تر هستند. زیرا هوای شهر پر از غبار و دوده است که این ها با ذرات آب موجود در هوا، به هم می آمیزند و لایه ی ضخیم تری را تشکیل می دهند. در نزدیکی سواحل نیوفانلَند که از مهم ترین نقاط مه خیز دنیاست، مه بر اثر عبور هوای گرم و مرطوب بر فراز آب های سردی که از قطب شمال می آیند، پدید می آید. چه در این هنگام سرمای آب باعث متراکم شدن رطوبت هوا می شود.
سپس قطره های بسیار ریزی از آب پدید می آید که از بس سبک هستند نمی توانند مانند باران فرو بریزند. لذا در هوای معلق و به صورت مه باقی می مانند. در سانفرانسیسکو مه به گونه ای عکس مه نیوفانلند، به وجود می آید. در آنجا صبحگاهان نسیم خنکی می وزد. این نسیم بر فراز شن های ساحلی می گذرد. حال اگر این شن ها را شب قبل باران خیس کرده باشد، از تبخیر رطوبت آنها مه درست می شود.
دلیل آنکه چرا غالبا مه به نظر ما غلیظتر از ابر می آید این است که قطره های آب در مه بسیار کوچک تر هستند. قطره های ریزتر بیشتر می تو.انند نور را جذب کنند تا قطره های درشت تری که در ابرها وجود دارند. از این رو مه از ابر انبوه تر و غلیظتر به نظر ما جلوه می کند.
