کاخ سفید آمریکا

جورج واشنگتن، اولین رئیس جمهور امریکا، کاخ سفید را در سال ۱۷۹۱ پایه گذاری کرد . اولین سنگ بنای آن در سال ۱۷۹۲ گذاشته شد و پس از یک رقابت برای طراحی عمارت جدید ریاست جمهوری، جیمز هوبان ایرلندی به عنوان معمار آن انتخاب شد…

هوبان از معماری کلاسیک از ویتروویوس روم و دوران آندریا پالادیو الهام گرفته بود. معماری پالادیان از بسیاری از ساختمان های به یاد ماندنی در غرب اروپا الهام گرفته شده بود، و نمای جنوبی کاخ سفید ترکیبی از سبک های معماری پالادیویی و نئوکلاسیک بود اما با این حال، واشنگتن ازطرح اصلی هوبان ناراضی بود، چون به نظرشان بیش از حد کوچک بود و به اندازه کافی به یاد ماندنی نبود واز طرفی مناسب رئیس جمهور نبود. بنابراین بنا از دو طبقه به سه طبقه و از۹ کنج به ۱۱ کنج افزایش یافت که توسط خود هوبان این تغییرات صورت گرفت.

کاخ سفید در واشنگتن دی سی واقع شده است و محل اقامت رسمی رئیس جمهور ایالات متحده از سال ۱۸۰۰ بوده است. جان آدامز اولین رئیس جمهور آمریکا بود که در کاخ سفید اقامت نمود و از آن پس کاخ سفید همواره محل اقامت رئیس جمهور وقت آمریکا بوده ‌است. هنگامی که توماس جفرسون در سال ۱۸۰۱ در کاخ سفید اقامت یافت با کمک مهندس معمار بنجامین هنری لاتروب بنای بیرونی کاخ را با افزودن دو ستون گسترش داد.

کاخ سفید در سال ۱۸۱۴ (در طول جنگ ۱۸۱۲) توسط ارتش بریتانیا صدمات فراوانی دید و محتویات آن به تاراج رفت ولی مدت زمان کمی بعد از ویرانی اقدام به بازسازی آن شد. در اکتبر سال ۱۸۱۷ رئیس جمهور آمریکا جیمز مونرو در کاخ سفید که فقط قسمتی از آن بازسازی شده بود اقامت یافت. کاخ سفید در طول سالیان متمادی چندین بار بازسازی و گسترش یافته‌ است.

این بنا در طول تاریخ خود، با انواع نام ها از جمله کاخ رئیس جمهور، خانه رئیس جمهور، و عمارت هیئت اجرایی شناخته شده است اما در نهایت در سال ۱۹۰۱ رئیس جمهور تئودور روزولت آن را به نام کاخ سفید تغیر داد. کاخ سفید به عنوان نمادی از قدرت دولت آمریکا دیده می شود که همواره مورد توجه سیاست مداران وقت این کشور بوده است.

قدیمی ترین آسانسور با سابقه ای حدود ۱۳۴ سال در کاخ سفید آمریکا که به عنوان نماد ریاست جمهوری آمریکا و محل اقامت خصوصی ریاست جمهوری همچنان در حال کار کردن است.

بیستمین رئیس جمهور آمریکا (کاندیدای حزب جمهوری خواه) جیمز آبرام گارفیلد (James Abram Garfild) که در روز ۴ مارس ۱۸۸۱ مراسم تحلیف را برگزار کرد به دلیل زندگی با مادرش که در سنین کهولت بود، دستور داد برای خانه رئیس جمهور در کاخ سفید یک آسانسور هیدرولیک طراحی و نصب شود.

اما به دلیل سوء قصد در تاریخ ۲ ژوئیه (جولای) ۱۸۸۱ در ایستگاه راه آهن واشنگتن به وی که مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به دلیل وضعیت جسمانی پس از درمان اولیه مقرر شد در کاخ بستری شود و به جهت مزاحمت ها و سر و صدای کار سنگین نصب آسانسور در محل استراحت و ایجاد مزاحمت برای وی، کار نصب آسانسور به تعویق افتاد.

اما وی بهبودی نیافت و به دلیل شدت جراحات و عفونت و خون ریزی بیستمین رئیس جمهوری آمریکا بدون آنکه فرصت استفاده از آسانسوری که خود دستور نصب آنرا داده بود را داشته باشد، در ۱۹ سپتامبر سال ۱۸۸۱ درگذشت.

استفاده از آسانسوری که گارفیلد پیشنهاد نصب آنرا در کاخ سفید داده بود هرگز نصیب وی نشد. اما معاون گارفیلد پس از وی به ریاست جمهوری رسید.

بیست و یکمین رئیس جمهور آمریکا که قبل از انتخاب برای این پست معاون گارفیلد بود نامش چستر آلن آرتور (Chester A. Arthur) بود، بیست و یکمین رئیس جمهور آمریکا و منتخب حزب جمهوری خواه پس از اتمام نصب آسانسور در پائیز سال ۱۸۸۱ اولین رئیس جمهور آمریکا بود که از آسانسور کاخ سفید استفاده کرد.

طی بیش از یک قرن تغییرات و دگرگونی های زیادی در این آسانسور بوجود آمد و نهایتا در سال ۱۸۹۸ آسانسور هیدرولیکی کاخ سفید تبدیل به آسانسور الکتریکی گردید.

البته غیر از این آسانسور که قدیمی ترین آسانسور کاخ سفید می باشد، دو آسانسور دیگر در این کاخ نصب گردید.

اما پس از اینکه آسانسور الکتریکی شد به خوبی کار نمی کرد به همین جهت آسانسور مذکور با یک مدل جدید کارآمد توسط معمار چارلز مک کیم در سال ۱۹۰۲ تعویض گردید.

آسانسور مذکور در سال ۱۹۵۱ بازسازی اساسی شد و شرکت آسانسور اوتیس با ارسال تجهیزات جدید موتور غول پیکر آنرا به موتورخانه حمل نمود و آسانسور جدید پس از نصب راه اندازی مورد استفاده روسای جمهوری قرار گرفت.

البته دیوارهای کابین این آسانسور در ابتدا با رنگ پوشش داده شده بود، اما در سال ۱۹۹۰ به دستور بیل کلینتون دیواره های کابین ترمیم و با چوب طبیعی پوشش و تزئین گردید.

قدیمی ترین آسانسور کاخ سفید شاهد تردد بیش از ۲۴ رئیس جمهور بوده و همچنان در حال سرویس دهی می باشد.