هیچ معیار دقیقی برای اینکه بگیم شوهر شما ایده‌آل نیست وجود نداره. ایده‌آل بودن در شرایط متفاوت باهم متفاوته و نمیشه ویژگی واحدی رو برای همه افراد در نظر گرفت. اما اگر مجموع نکات مثبت همسرتون شما رو در زندگی شاد نگه می‌داره (به شرط کنار گداشتن عیب جویی و بهانه جویی!) میشه گفت همسر شما ویژگی های شخصیتی خوبی داره.
توقع اینکه طرف مقابل شما هیچوقت دچار اشتباه نشه توقع نابجایی هست چرا که شما هم از خطا به دور نیستین. اما کسی که سعی میکنه اشتباهاتش رو به حداقل برسونه قابل تحسینه.
ممکنه همسر شما ایده‌آل شما باشه و همسر یک فرد دیگه همسر ایده‌آلش باشه ولی بین این دو همسر تفاوت‌های زیادی وجود باشه. ایده‌آل بودن شریک زندگیتون مستقیما ارتباط پیدا میکنه به ویژگی‌های خودتون…
اگه فرد وقت شناسی هستین و هیچ وقت تاخیر رو نمی‌پذیرین، یک همسر منضبط، اگه در قید و بند برنامه ریزی خاصی نیستین، همسر سهل‌گیر، اگه شخص اجتماعی هستین و دائم به معاشرت فکر می‌کنین، همسر برون‌گرا، اگه اهل خلوت هستین، همسر آروم و… ایده‌آل شما هست.
پس همینطور که مشاهده می‌کنین معیار واحدی وجود نداره و ایده‌آل بودن دقیقا ربط پیدا میکنه به ویژگی شخصیتی خودتون.
اما برخی از معیار ها همیشه ثابت هستن و نسبی نیستن مثل وفاداری زناشویی، تعهد در هر کجا و هر زمان و هر شرایطی، صداقت و… ارزش‌هایی هستن مستلزم رعایت! که دوام زندگی رو تثبیت میکنه.
و البته گاهی ایده ال بودن همسر شما با ویژگی‌های متفاوته و این می‌تونه خوب باشه.چطور؟
اگه شما منزوی باشین و درون‌گرای بیش از حد، مقداری برون‌گرایی و اجتماعی بودن و اهل سفر بودن همسرتون می‌تونه شما رو شارژ کنه و روحیه تازه‌ای بهتون بده. همیشه ویژگی‌های مخالف بد نیست بلکه تا حد زیادی به نگرش ما بستگی داره و اینکه ازش چه تعبیری بکنیم… درکل ایده‌آل بودن رو برای هر فرد جدا تفسیر میشه ولی هر این نکته همیشه پابرجاست که باید اجاز بدیم مغزمون نکات مثبت تفاوت‌ها رو ببینه.
در شرایطی که اوضاع بر وفق مراد نیست از معجزه گفتگو غافل نشین که نجات بخشه. گفتگوی بدون کنایه و تندروی… ملایم و با جملاتی ک با «من» شروع میشه
برای مثاله: «من خیلی خوشحال میشم وقتی بهم توجه میکنی» نه اینکه بگیم «تو به من بی توجهی»، یا مثلا باید بگیم: «من خیلی انرژی می‌گیرم وقتی تو کارها به من کمک میکنی» نه اینکه بگیم: «تو به من کمک نمیکنی»
