صحنه ای کلاسیک، به یاد ماندنی و دلهره آور از بسیاری از فیلم های سینمایی علمی تخیلی در ذهن ما نقش بسته است، انسانی در سفینه ی فضایی بدون لباس فضانوردی و تجهیزات مناسب گیر افتاده و هر لحظه ممکن است دریچه ی سفینه باز شود و او در فضای بیکران رها گردد. معمولاً هم شخصیتی که در این شرایط گیر افتاده است، همه ی تلاشش را می کند تا با گشودن در دیگری و خارج شدن از آن بخش سفینه خودش را نجات دهد.
در این تحقیق ۳میمون در قالب چهار گروه مجزا تقسیم شدند.
گروه اول گروه کنترل بودند و در شرایط طبیعی باقی ماندند تا نتایج حاصل از گروههای دیگر با آنها مقایسه شود.
گروه دوم به تنفس در فشار ۱۸ سانتی متر جیوه عادت داده شدند و سپس در ظرف یک ثانیه فشار را به ۲ میلی متر جیوه! رساندند و نمونه ها را به مدت ۳ ثانیه در این فشار نگه داشتند. سپس طی مدت ۳ثانیه فشار را به ۷۶ سانتی متر جیوه (فشار متعارف) بازگرداندند.
گروه سوم به تنفس در فشار ۱۸ سانتی متر جیوه عادت داده شدند. سپس فشار را ظرف ۳ ثانیه به ۲ میلی متر جیوه رساندند و آنها را ۶ثانیه در این شرایط نگه داشتند. سپس ظرف ۵ ثانیه فشار را به ۷۵ سانتی متر جیوه (فشار متعارفی) بازگرداندند.
گروه چهارم همانند گروه سوم با این تفاوت که مدت زمان حضور آنها در فشار ۲ میلی متر جیوه ۹ثانیه است.
در نتایج فقط از گروه دوم یک میمون جان خود را از دست داد.
اگر در شرایط یاد شده یعنی بدون تجهیزات و لباس مناسب در فضا رها شویم اولین چیزی که احساس خواهیم کرد کمبود هوا است. هوشیاری ما در این شرایط بلافاصله از بین نمی رود و بر مبنای اینکه بدن مان شروع به استفاده از اکسیژن موجود در جریان خون جاری در رگها می نماید ۱۵ ثانیه ای هنوز فرصت داریم، اگر نفس را حبس نکنیم شاید بتوانیم حتی تا ۲ دقیقه نیز دوام بیاوریم.
در صورتیکه نفس خود را حبس کنید گاز موجود در ریه های شما بدلیل عدم وجود فشار هوا منبسط می شود که این امر سبب پارگی ریه ها و رها شدن هوا در جریان گردش خون می گردد. اگر روزی خودتان را رها شده در فضا یافتید آن هم بدون تجهیزات مناسب، به خاطر داشته باشید انجام بازدم کمی به شما زمان بیشتری خواهد داد.
اگر به مدت ۱۰ ثانیه در فضا بمانیم پوست بدن مان و بافت موجود در زیر آن شروع به باد کردن می‌‌کند. علتش هم در این است که باز به دلیل عدم وجود فشار اتمسفریک آب موجود در بدن انسان شروع به انبساط می کند و به گونه ای وضعیت بخار شدن را به خود می گیرد. البته این بدان معنی نخواهد بود که بدل به یک بالون شده و سپس منفجر می شویم، خوشبختانه پوست بدن انسان بسیار مقاوم تر از چیزی است که فکر می کنیم، و اگر بتوانیم در فاصله ی زمانی مناسب به درون مقر خود در فضا برگردیم که شرایط فشار اتمسفریک در آن موجود است پوست و بافت موجود در زیر آن به حالت عادی خود باز می گردند.
در یک آزمایش دیگر که جزئیات دقیق آن در دسترس نیست. در سال ۱۹۶در اتحاد جماهیر شوروی ۲انسان جوان با موفقیت فشار ۵/۸ میلی متر جیوه را برای مدت ۱۷ دقیقه تحمل کردند. و سپس به فشار عادی بازگردانده شدند. فشار ۵/۸ میلی متر جیوه در واقع فشار اتمسفر در سطح مریخ است و شاید این تحقیق جزئی از برنامه های بلندپروازانه اتحاد شوروی برای فرستادن انسان به مریخ بوده است. همچنین در خصوص اخلاقی بودن انجام اینگونه آزمایش ها بر روی انسان در متن مقالات توضیحی داده نشده و این که افراد تحت آزمایش حقیقتا داوطلب بودند یا ..؟ (رفرانس شماره ۲) یکی از مهمترین موارد نتایج تاثیر خلا بر روی انسان مربوط به مواجه تصادفی یکی از کارمندان مرکز فضایی جانسون در امریکا با محیط بسیار نزدیک به خلا است. در این مورد فرد مزبور پس از ۱۴ ثانیه در اتاق خلا از هوش رفت ولی همکارانش جان وی را به موقع نجات دادند. طبیعتا در مدت این ۱۴ ثانیه اکسیژنی که از قبل در خون وی مانده بود او را هوشیار نگه داشته بود. آخرین چیزی که وی پس از بهوش آمدن بخاطر می آورد احساس فرایندی شبیه به بجوش آمدن آب موجود در روی زبانش بود.
از آنجایی که با قرار گرفتن بدون تجهیزات لازم در فضا، در اصل بدون فیلتر در برابر تابش های کیهانی قرار گرفته ایم، باید انتظار سوختگی های پوستی وخیمی را نیز داشته باشیم و البته به احتمال زیاد دچار بیماری رفع فشار نیز خواهیم شد. علاوه بر اینها علی رغم سردی بیش از حد دمای فضا بدن ما بلافاصله یخ نخواهد زد و گرمای خود بدن تا پیش از اینکه دچار خفگی شویم از آن در مقابل یخ زدگی محافظت می کند.
