عجایب هفتگانه، به هفت اثر برتر معماری و مجسمه‌سازی دوران باستان اطلاق می‌شه. این هفت اثر ظاهراً اولین بار توسط یک فنیقیایی یونانی الاصل به نام انتیپاتر صیدایی در قرن دوم پیش از میلاد در یک کتاب ثبت شده، اگر چه این کار به افراد دیگری همچون فیلو اهل بیزانتیوم، استرابون، هرودوت و دیودور سیسیلی هم نسبت داده شده. انتیپاتر در شعری در سال ۱۴۰ پیش از میلاد گفته که: «پیش از این به چشم خود دیده‌ام دیوار بابل پر عظمت را که گذرگاه ارابه هاست، و نیز مجسمه زئوس را بر کرانهٔ آلفوس،باغهای معلق و کولسوس آفتاب را، اُبهت اهرام سر به آسمان سائیده و آرامگاه بی کران ماسول را؛ امّا آن زمان که نظاره می‌کردم خانهٔ آرتمیس را بنا شده بر ابرها، نبوغ آن همه اعجاز در نظرم رنگ باخت و با خود اندیشیدم: پس از المپ، خورشید چیزی به این عظمت ندیده است، هرگز.»
نام عجایب هفتگانه جهان که به گوشم می رسه، ناخودآگاه تداعی مبهمی از مجله قدیمی دانشمند و کتاب های دانستنی در برابر چشمانم نقش می بنده و اگر بخوام نامشون رو ببرم، نهایتا چند تا از آن عجایب به خاطرم میان. شما چطور؟ از عجایب هفتگانه جهان چه چیزی در ذهن دارین؟
غول رودس
غول رودس نام تندیسی است از هلیوس (Helios) ‐ خدای خورشید ‐ که به قولی در ورودی بندر شهر رودس در یونان، قرار داشته است و به همین دلیل به غول رودس معروف گشته است. این تندیس، علی‌رغم اینکه پس از ساخته شدن تنها ۵۶ سال پابرجا بود، از سوی غربیان به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جهان اعلام شده است. بنا به گفته تاریخ نگاران این تندیس عظیم حتی در زمانی که بر روی زمین افتاده بود هم بسیار شگفت‌انگیز بود. این غول تنها یک تندیس عظیم نبود بلکه نماد اتحاد مردم رودس به شمار می‌رفته.
یونان باستان در بیشتر دوران تاریخی خود، شامل ایالاتی با قدرت محدود بود. جزیره رودس شامل سه ایالت یالیسوس (Ialysos)، کامیروس (Kamiros) و لیندوس(Lindos) بوده است. در ۴۰۸ پیش از میلاد، این شهرها با هم متحد شده و یک قلمرو با پایتخت واحد به نام رودس، به وجود آوردند. این شهر از نظر اقتصادی بسیار پیشرفته بود و با مصر مراودات تجاری داشته. در سال ۳۰۵ قبل از میلاد آنتیگونیهای مقدونیه، رودس رو محاصره کرد تا این ارتباط تجاری رو از بین ببره.
جزیره رودس بر اساس افسانه ها عمدتا به ماشین های جنگی اش شهرت داشته. غول رودس در ورودی بندرگاه جزیره رودس و روی پایه های ۱۵ متری از جنس سنگ مرمر سفید، قرار گرفته بوده. در ابتدا مجسمه رو از سنگ تراشیدن و بعد برای زیبا جلوه دادن آن رویش رو با ورقه های برنزی پوشاندن. باستان شناسان اندازه مجسمه رو تقریبا با مجسمه ی آزادی نیویورک (۳۳متر) که توسط آگوست بالتولوچی فرانسوی ساخته شده، برابر میدونن. بنا به گفته بالتولوچی الگوی اصلی مجسمه ی آزادی، شگفتی های دوران باستان بوده. بر اساس گفته ها مجسمه به صورت ایستاده با پاهایی که هرکدام روی یک ستون قرار داشت، ساخته شده بوده.
بعد از مرگ اسکندر، سرزمین های امپراطوری اش بین ژنرال ها تقسیم شد و منطقه رودس به همراه تجارت مدیترانه شرقی به “پتولومی” رسید. اما “آنتیگونس” و “دیمیتریوس” دیگر ژنرال های اسکندر با این تصمیم مخالفت کردن و به دنبال آن با سپاهی متشکل از ۴۰۰۰۰ مرد جنگی و با وسایل و تجهیزات بیشمار (منجنیق و …) به منطقه رودس حمله کردند. سرانجام پتولومی تنها با کمک ۷۰۰۰ سرباز شجاع توانست آن منطقه را بازپس گیرد. رودسی ها به برکت این پیروزی و برای یادبود، تصمیم به ساخت مجسمه خدای خورشید (هلیوس) گرفتن. سرانجام مجسمه ردوس توسط “چارلز لیندز” که طراح مجسمه های غول پیکر بیشماری بود در سال ۲۸۲ قبل از میلاد ساخته شد.
بر اثر حادثه تلخی که ۵۶ سال بعد و بر اثر زمین لرزه به آن وارد شد، مجسمه سقوط کرد و به زمین افتاد. پتولومی سوم تصمیم به بازسازی مجسمه گرفته بود اما بر اساس خرافات یونانی ها و ترس از خشونت خدای خورشید، اینکار صورت نگرفت.
بقایای مجسمه رودس در حدود ۸۰۰ سال پا برجا بود و مردم زیادی در دوره باستان از آن دیدن کردن. در سال ۱۹۸۹ اعتقاد باستان شناسان بر این شد که تکه هایی از مجسمه در بستر دریا وجود داره اما متاسفانه هیچگاه سرمایه و همتی برای کاوش و اثبات این فرضیه فراهم نشد.
